Ano kayang wala sakin?
Anong meron ang iba na wala ako?
Anong meron sila na mas maganda kesa saken?
Di ba masama ang mainggit? Pero, bakit parang sadya nila akong iniinggit?
Hanggang sa ngayon, wala pa rin akong karelasyon kahit taong nagkakagusto saken.
Masyado ba akong masama?
Masyado na bang nagbago ang ugali ko?
Masyado na ba akong bastos?
Masyado na ba akong mayabang?
Palagi na lang ako inaasar sa mga babaeng magaganda. Sila ang naghuhudyat sa mga natutulog kong damdamin. Oo, masaya sa mga unang pagkakataon na kayo ay maguusap ngunit habang tumatagal, tila ba'y dama mo na din ang pagkasawa o di kaya'y nakikita mo na ang tunay na pagkatao.
Hindi man ako gaanong gwapo ngunit may mga katangian talaga akong hinahanap sa babae. Metikoloso na kung tawagin pero kailangan yan para hindi ka magsisi sa huli. Masayang makasama ang babaeng madaling mapatawa o kaya magaling sumakay sa mga gusto mo. Masarap din kasama ang babaeng madaldal at makwento. Syempre di nawawala sa gusto mo ang pagiging cute o maganda ng babae. Pero mas mahuhulog ka talaga sa babaeng maganda ang ugali at tila ba'y walang kaartehang taglay sa katawan.
Alam ko namang hanggang pangarap na lang siguro ang ganyang babae pero di ako titigil sa pangangarap dahil alam kong isang araw, matutupad din ang ating mga pangarap. :)
-nabs
Saturday, August 6, 2016
Wednesday, August 3, 2016
Larawan ng Pagmamahal
Akala ko kapag matalino ang isang tao, hindi na siya maloloko ng iba.
Akala ko kapag matalino ang isang tao, di na siya magpapadala sa mga pangako.
Akala ko kapag matalino ang isang tao, di na siya masasaktan sa larangan ng pag-ibig
Akala ko lang pala yun...
Ang totoo kahit sila ay nasasaktan din pala sa pagibig. Ang totoo mas hirap silang humanap ng taong seseryoso sa kanila, at taong makikiride on sa trip nila. Nakakalungkot isipin ang nangyayari sa kaibigan kong ubod ng talino. Nangako pa siya siya na walang iwanan pero sa huli siya rin pala ang unang lilisan sa relasyong nabuo ng ilang taon dulot ng kanyang pagiisa. Dumating ang kaibigan ko ngunit siya lamang ay naging pamalit panandalian. Isang larawan lamang siya ng pagkatao ng taong minsan niya pinangarap na maging kasama sa hirap at ligaya. Naging masaya ang bawat araw sa piling ng isa't isa. Sabay silang umuwi galing sa eskuwelahan, palaging magkausap mapa-facebook man o personal, palaging makasama sa loob ng silid-aralan. Tila ba'y eto ang hudyat na lumalalim na ang kanilang samahan hanggang nakaraang buwan laman ay biglang nanumbalik ang tamis ng samahan ng noong akala kong kasintahan ng kaibigan ko sa tunay niyang gusto.
Ang mundo ay biglang nagunaw sa kaibigan ko kasabay ng paglamig ng bawat pangyayari at, oo, nawala na ng lubusan ang tamis na dati ay tila ba'y di na mapaghihiwalay ng ninuman. Ang kaibigan ko lang pala ay nagsilbing larawan ng kasintahang habambuhay niyang pinapangarap. Walang magawa ang kaibigan ko. Kahit ang matalinong tao walang magawa sa panahong lilisan na ang mahal mo at iiwan ka na para hanapin ang tunay nilang mahal. Ganyan siguro tlga ang buhay.
-nabski
Akala ko kapag matalino ang isang tao, di na siya magpapadala sa mga pangako.
Akala ko kapag matalino ang isang tao, di na siya masasaktan sa larangan ng pag-ibig
Akala ko lang pala yun...
Ang totoo kahit sila ay nasasaktan din pala sa pagibig. Ang totoo mas hirap silang humanap ng taong seseryoso sa kanila, at taong makikiride on sa trip nila. Nakakalungkot isipin ang nangyayari sa kaibigan kong ubod ng talino. Nangako pa siya siya na walang iwanan pero sa huli siya rin pala ang unang lilisan sa relasyong nabuo ng ilang taon dulot ng kanyang pagiisa. Dumating ang kaibigan ko ngunit siya lamang ay naging pamalit panandalian. Isang larawan lamang siya ng pagkatao ng taong minsan niya pinangarap na maging kasama sa hirap at ligaya. Naging masaya ang bawat araw sa piling ng isa't isa. Sabay silang umuwi galing sa eskuwelahan, palaging magkausap mapa-facebook man o personal, palaging makasama sa loob ng silid-aralan. Tila ba'y eto ang hudyat na lumalalim na ang kanilang samahan hanggang nakaraang buwan laman ay biglang nanumbalik ang tamis ng samahan ng noong akala kong kasintahan ng kaibigan ko sa tunay niyang gusto.
Ang mundo ay biglang nagunaw sa kaibigan ko kasabay ng paglamig ng bawat pangyayari at, oo, nawala na ng lubusan ang tamis na dati ay tila ba'y di na mapaghihiwalay ng ninuman. Ang kaibigan ko lang pala ay nagsilbing larawan ng kasintahang habambuhay niyang pinapangarap. Walang magawa ang kaibigan ko. Kahit ang matalinong tao walang magawa sa panahong lilisan na ang mahal mo at iiwan ka na para hanapin ang tunay nilang mahal. Ganyan siguro tlga ang buhay.
At sa huli, hindi siguro lahat ng gusto mo mapapasayo.
-nabski
Subscribe to:
Posts (Atom)